P-R

Polityki horyzontalne - to priorytetowe kierunki rozwoju społecznego i gospodarczego Unii Europejskiej. Każdy projekt, który ma być realizowany z udziałem funduszy europejskich, jest oceniany w kontekście zgodności z trzema podstawowymi politykami: ochroną środowiska, równością szans oraz społeczeństwem informacyjnym.

Pomoc publiczna - jest to wszelka pomoc udzielana przez państwo lub pochodzi ze środków państwowych, która grozi zakłóceniem konkurencji, spełniająca łącznie następujące warunki:

• jest przyznawane przez Państwo lub pochodzi ze środków państwowych,
• udzielane jest na warunkach korzystniejszych niż oferowane na rynku,
• ma charakter selektywny (uprzywilejowuje określone przedsiębiorstwo lub przedsiębiorstwa albo produkcję określonych towarów),
• grozi zakłóceniem lub zakłóca konkurencję oraz wpływa na wymianę handlową między Państwami Członkowskimi UE.

Co do zasady Udzielanie pomocy publicznej w UE jest niezgodne ze wspólnym rynkiem (a zatem jest niedopuszczalne) z wyjątkiem sytuacji opisanych w Traktacie o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Wyjątki te zostały skatalogowane w przepisach art. 107 ust. 2 i 3 Traktatu. Udzielanie pomocy publicznej jest możliwe na podstawie określonego przez Państwo programu pomocowego (np. Rozporządzenie o regionalnej pomocy inwestycyjnej) lub indywidualnej notyfikacji (wystąpienie przez Państwo z indywidualnym wnioskiem o możliwość udzielenia pomocy publicznej do Komisji Europejskiej). Pomocą publiczną będzie m.in.: dotacja, ulga podatkowa, preferencyjny kredyt.

Zobacz także:

http://www.mrr.gov.pl/fundusze/pomoc_publiczna/czym_jest_pomoc_publiczna/Strony/Pomocpubliczna.asp

http://www.uokik.gov.pl/pomoc_publiczna.php

Pomoc de minimis - stanowi szczególną kategorię wsparcia udzielanego przez państwo, gdyż uznaje się, że ze względu na swą małą wartość (de minimis non curat lex łac., prawo nie troszczy się o drobiazgi) nie powoduje ona zakłócenia konkurencji w wymiarze unijnym. W związku z powyższym, nie stanowi ona de facto pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a w konsekwencji nie podlega obowiązkowi notyfikacji Komisji Europejskiej.

Łączna wartość pomocy de minimis dla jednego beneficjenta nie może przekroczyć równowartości 200 tys. euro brutto w okresie 3 lat kalendarzowych, a w przypadku podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu drogowego – 100 tys. euro. Dokonując oceny wniosku przedsiębiorcy, bierze się pod uwagę bieżący rok kalendarzowy oraz dwa poprzednie lata.

Podmiot udzielający pomocy z urzędu (bez konieczności składania w tym zakresie wniosku przez beneficjenta pomocy) wydaje zaświadczenie o przyznanym wsparciu stwierdzające jego charakter i określające m.in. dzień i wartość udzielonej pomocy de minimis, a także dane identyfikujące organ udzielający pomocy i beneficjenta oraz podstawę prawną udzielenia pomocy. Zaświadczenie powinno być wydane beneficjentowi w dniu udzielenia pomocy (np. w dniu podpisania umowy, na podstawie której przedsiębiorca nabył prawo do pomocy lub wraz z decyzją organu udzielającego pomocy).

Zobacz także:

Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 8grudnia 2010 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis w ramach regionalnych programów operacyjnych

Program operacyjny - to jeden z najważniejszych dokumentów z punktu widzenia absorpcji środków unijnych, mający na celu realizację Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia. Zawiera całość spójnych priorytetów strategicznych, do osiągnięcia których będzie się dążyć za pomocą funduszy UE. Programy operacyjne mogą przyjmować formę krajowych programów operacyjnych lub regionalnych programów operacyjnych. Propozycję kształtu oraz zakresu programu operacyjnego określa kraj członkowski i przekłada go Komisji Europejskiej do akceptacji. Projekty krajowych programów operacyjnych opracowuje Minister Rozwoju Regionalnego we współpracy z innymi ministrami. Regionalne programy operacyjne przygotowuje zarząd województwa we współpracy z Ministrem Rozwoju Regionalnego.

Zobacz także:

Uszczegółowienie programu operacyjnego

Program rewitalizacji - przyjęty uchwałą rady gminy dokument, określający wieloletni program działań o charakterze gospodarczym lub społecznym, w którym zidentyfikowano obszary mające szczególne problemy społeczne, gospodarcze, lub przestrzenne, zmierzający do wyprowadzenia danego obszaru zdegradowanego z sytuacji kryzysowej oraz stworzenia warunków do dalszego rozwoju, realizowany przez różne podmioty zgodnie z określonym harmonogramem czasowym i finansowany z różnych źródeł. Jest dokumentem niezbędnym w przypadku ubiegania się o środki na rewitalizację miast/obszarów zdegradowanych w ramach regionalnych programów operacyjnych. 

Zobacz:

Lokalny program rewitalizacji miasta stołecznego Warszawy 

Projekt generujący dochód - zgodnie z art. 55 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. oznacza jakąkolwiek operację której całkowity koszt przekracza 1 mln euro, obejmującą inwestycję w infrastrukturę, korzystanie z której podlega opłatom ponoszonym bezpośrednio przez korzystających lub jakąkolwiek operację pociągającą za sobą sprzedaż gruntu lub budynków lub dzierżawę gruntu lub najem budynków, lub jakiekolwiek inne odpłatne świadczenie usług.

Zobacz także:

Luka w finansowaniu

Projekty kluczowe (indywidualne) - stanowią przedsięwzięcia inwestycyjne o strategicznym charakterze dla realizacji programu operacyjnego, których wdrożenie jest niezwykle istotne z punktu widzenia osiągnięcia zakładanych wskaźników rozwoju społeczno-gospodarczego kraju, danego sektora bądź województwa. Projekty te w znaczący sposób przyczyniają się do realizacji założeń zawartych w Strategii Rozwoju Kraju, politykach sektorowych oraz strategiach rozwoju województw.

Projekty kluczowe nie podlegają procedurze konkursowej i nie współzawodniczą o dofinansowanie ze środków UE z pozostałymi projektami. Umieszczenie projektu na liście związane jest z zarezerwowaniem środków  na jego realizację ramach budżetu programu, ale nie oznacza gwarancji dofinansowania. Otrzymanie dofinansowania uzależnione jest od spełnienia przez projekt formalnych i merytorycznych kryteriów zatwierdzonych przez Komitet  Monitorujący danego programu operacyjnego.

Refundacja - zwrot Beneficjentowi (na podstawie przedłożonych faktur) faktycznie poniesionych i w całości zapłaconych wcześniej, części wydatków kwalifikowanych na realizację Projektu, ujętych we wniosku o płatność, dokonywany przez Instytucję Zarządzającą/Wdrażającą.

Zobacz także:

Zaliczka

Rewitalizacja -  (łac. re+vita – dosłownie: przywrócenie do życia, ożywienie) – jest to kompleksowy, skoordynowany, wieloletni proces przemian przestrzennych, technicznych, społecznych i ekonomicznych prowadzony na obszarze zdegradowanym (np. poprzemysłowym). Celem rewitalizacji jest wyprowadzenie obszaru ze stanu kryzysowego poprzez znalezienie dla niego nowego zastosowania i doprowadzenie do stanu, w którym obszary zmieniają swoją funkcję.

Roczny Plan Kontroli - jest dokumentem sporządzanym przez Instytucję Zarządzającą, zawierającym ogólne założenia dotyczące kontroli projektów realizowanych w ramach danego programu operacyjnego. Jego częścią jest m.in. metodologia doboru próby projektów do kontroli. Opracowana metodologia zapewnia odpowiednią wielkość próby oraz uwzględnia poziom charakterystyczny dla różnych typów beneficjentów i projektów. Dobór próby do kontroli na miejscu opiera się na tzw. analizie czynników ryzyka. Analiza polega na przydzielaniu punktów w ramach poszczególnych czynników ryzyka (im więcej punktów, tym dany projekt będzie wyżej w zestawieniu projektów do kontroli). Do czynników tych zaliczyć można m.in.: wartość projektu, rodzaj beneficjenta (np. gmina, przedsiębiorca, fundacja), liczba zrealizowanych projektów, wyniki przeprowadzonych wcześniej kontroli u danego beneficjenta (jeżeli u beneficjenta były przeprowadzane kontrole, w których stwierdzone zostały nieprawidłowości, otrzymuje więcej punktów w analizie, a tym samym ma większą „szansę”, że kontrola zawita do niego ponownie).

Zobacz:

Przykładowe wytyczne do rocznego planu kontroli

Rozporządzenia dotyczące funduszy unijnych - w latach 2007-2013, podstawę prawną instrumentów służących wdrażaniu funduszy UE stanowi pakiet pięciu rozporządzeń, przyjętych przez Radę i Parlament Europejski w lipcu 2006 r.:

• Rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r.ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999

• Rozporządzenie (WE) nr 1080/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1783/1999

• Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1828/2006 z dnia 8 grudnia 2006 r.ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr1083/2006 ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności oraz rozporządzenia (WE) nr 1080/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego

• Rozporządzenie (WE) nr 1081/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1784/1999

• Rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej (EUWT)